چند دانه برف و ده کلمه

یک سال مى شود که شهرو در زندگى ام نیست. روزها و شب ها در این یک سال شبیه هم بوده اند ـ بى هیچ تغییرى، مگر همان تغییر فصل ها و رنگ ها و آمد و شد مردم در شهرى که شهر من و زادگاه من نیست. فصل ها در آلمان زود تغییر مى کنند. چنان که در آستانهء زمستان از رنگ و بوى پاییز چیزى یادم نمانده است. امروز هم مثل دیروز خاکسترى است. دیروز چند دانه برف بارید. من در کتابخانه نشسته ام، به شهرو فکر مى کنم و به چند دانه برفى که دیروز بارید.

شهرو؟

بودن با او و زندگى کردن با او به زندگى ام معنى مى داد. من تنها در آن یک سالى که با شهرو بودم، زندگى کردم؛ و دیروز که چند دانه برف بارید. دیروز به این فکر مى‏کردم که چند دانه برف را در بطرى در بسته‏اى نگه دارم. اما هنوز به آخر فکرم نرسیده بودم که چند دانه برف آب شد. همآغوشى با شهرو مثل چند دانه برف بود که در پاییز مى‏بارد و به اندازه ده کلمه عمر مى‏کند. من به اندازه ده کلمه زندگى کرده‏ام.